Je bent flexibel. Het eerste compliment van mijn baas.  Ik content. Complimenten van je baas leiden naar opslag.  Dacht ik.

Flexibel zijn. Ik kan dat goed. Mijn aandacht naar iets anders brengen. No problemo.

Fast forward drie jaar verder. Johan, je hebt een probleem:  je bent te flexibel. Je hebt te weinig focus. Diezelfde baas.

Hmm?!

Is flexibiliteit niet meer belangrijk? Is er ergens een memo geweest die ik niet gekregen of niet gelezen heb? Of werd mijn ooit geroemde flexibiliteit plots een nadeel.

Wist ik veel dat het leven een EN spel is in plaats van een OF spel.

Het duurde nog wel even voor ik accepteerde dat ik meer structuur nodig had.  Hell, het duurde reeds lang voor ik accepteerde dat ik een probleem had. Het duurde nog langer voordat ik mij daar niet meer over schaamde.

Het was een dure les.  Het heeft lang geduurd.  En tijd is het enige beperkte middel dat we niet kunnen terugkrijgen.

Maar wat moest ik dan anders doen?

Het is veel makkelijker een persoonlijk probleem te pinpointen dan het te fixen.

Waarom?

Omdat we complexe en irrationele mensen zijn.

Wanneer flexibiliteit soms een vereiste is en soms een nadeel heb je iets anders nodig.

Flexibele focus of gefocuste flexibiliteit

Ikzelf hoor liever “flexibele focus”.

In deze omschrijving is de intentie focus. Geconcentreerde aandacht om wat belangrijk is te bereiken. Waarschijnlijk omdat flexibiliteit mijn default is.

Focus, flexibiliteit. Structuur en chaos. Yin en yang. Proactief en reactief.

Het is een spectrum. En je hebt zowel focus als flexibiliteit nodig.

Enkel focus maakt je zo flexibel als een breekijzer. Enkel flexibiliteit maakt je steeds afgeleid.
De combinatie vinden tussen voldoende focus en voldoende flexibiliteit is een struggle.  Balanceren op een slappe koord.

Het resultaat van mijn voortdurende zoektocht vormde de basis van mijn bedrijf T.E.A.M. fixers. Hoe word je meester en blijf je meester over je todo lijst?

Het heeft allemaal te maken met energie en aandacht.