Treinen

Ik hou van de trein.
Ik beschouw het zelfs een beetje als een zelfrijdende auto.

Tuurlijk, de trein heeft extra beperkingen.

Zelfrijdende auto.

Het kan nu al, maar dan moet je een van je beperkte middelen – je monnies –  uitgeven om een chauffeur te hebben.  Voelen wat niet zelf rijden met je doet kan nu al.

Vind je ook dat de laatste maanden het verkeer nog meer vast zit? Nog meer dan vorig jaar. Of is dat nu alleen mijn gevoel?

Vooral rond Antwerpen.  Ik heb rond Antwerpen al uren staan wachten voordat er beweging .

Ik had misschien meer klanten de voorbije periode rond de metropool. Dit weeg waarschijnlijk door in mijn beleving.

Waar kan je cijfers kunnen vinden over het gemiddeld aantal kilometers file per dag, per locatie?

Stel dat de cijfers iets anders vertellen dan je denkt. Een verschil tussen je gevoel en de feiten.

Veranderen cijfers bij jou iets aan je gevoel?

Stel dat de cijfers zeggen dat er niet meer file geweest is.  Wat gebeurt er bij jou dan?

In mijn hoofd begin ik die cijfers in vraag te stellen. Informatie die mijn wereldbeeld in vraag stelt, stel ik altijd in vraag.

Heb ik dan pech gehad.

Want gemiddelde, zegt niks over mijn individuele situatie.
Ja, maar. Hoe meten ze dat nu feitelijk? Ik ben steeds vroeg in de dag onderweg en misschien zijn de files verhuis naar vroeger in de dag. Wie en hoe worden die gegevens bijgehouden.

Het zet het denkmachine in gang. Het verschil tussen feiten en gevoel moet verklaard kunnen worden. Op één of andere manier wil ik dat verschil wegvegen.  Het gevoel en de feiten op hetzelfde niveau brengen.

Zou een auto niet zelf  kunnen meten hoeveel tijd je in de file doorbracht? Zo’n beetje zoals schermtijd.

Wanneer het kan neem ik de trein naar afspraken.

Waarom ik treinen leuk vind?

Je wordt daar alleen onderbroken door de kaartjesknipper. Het aantal onderbrekingen is bijzonder klein. Er is veel minder push, waardoor er veel meer pull mogelijk is.

Op een of andere manier begin ik in de trein dikwijls te reflecteren. Een tekstje schrijven. Nadenken over het leven.

Zou je dat in een zelfrijdende auto ook zijn?

In  een lange taxirit kijk ik ofwel naar buiten ofwel lees ik ofwel werk ik acties van mijn lijst. Ook een paar keer een ideale week gedaan. Reflecteren in een auto dat kan ik mij niet herinneren.

Terug naar de tijd in de files.

Belevingstijd

Je zou liever geen files hebben. Maar je hebt er geen controle over. Vijf minuten in een file kan een kwartier lijken.

Er is duidelijk een verschil tussen belevingstijd en kloktijd.

Dat is reden waarom bij Colruyt een klok aan de check-out hangt. Je gevoel en de feiten synchroniseren. En nu zijn er zelfs schermen die allerlei gegevens naar je pushen. Ze vertellen je dat je slim bent, omdat bij andere retailers hogere prijzen zijn. Bijna iedereen is naar schermen aan het kijken in de check out. Je eigen scherm of een van de Colruyt.

Colruyt wil niet dat je met een onaangename ervaring de winkel verlaat. En je moet nog betalen.  Het gevoel hebben dat je veel tijd verliest is niet positief.

Ik heb een drive om mijn tijd productief op te vullen. Ik wil iets produceren.

Produceer meer, consumeer minder.

Tijd wordt altijd opgevuld.

Wanneer je je tijd niet zelf kan opvullen, wordt je tijd opgevuld. Behalve wanneer je slaapt is er altijd iets dat onder je aandacht komt.

Wanneer er geen (interessante) informatie op je bord geduwd wordt, dan begint je brein iets te doen iets te bedenken.

Zit eens vijftien minuten stil en volg waar je aandacht heen gaat. Ongelofelijk. Verleden, toekomst. Tijdreizen in je hoofd.  Piece of cake.

Heb je een probleem dan begint je brein allerlei mogelijkheden te zien.

Thanks, brein om dat te fixen.  De case voor verveling.

Heb je geen probleem om te fixen, dan begint je brein problemen te verzinnen. Je gaat je zorgen maken over zaken die zouden kunnen gebeuren. Zal die file nog lang duren? Ga ik er op het afgesproken moment zijn?

Hoe ga je stop je dat brein dat problemen verzint?

De DOC van de Stoïcijnen is voor mij zo’n lifechanger geweest.

Ik maak me minder zorgen.

Je brein en aandacht trainen om in hier en nu te blijven is een supervaardigheid.